Муҳаммад ъалайҳисаллом, Аллоҳ таъолоро дар меъроҷ мушоҳида кард. Аммо ин мисли дидан бо чашми сар нест. Касе, ман Аллоҳ таъолоро дидам, гӯяд, зиндиқ аст. Дидани авлиёҳо “қаддасаллоҳу таъоло асрораҳум аҷмаъин”, мисли дидани дунё ва охират нест. Яъне (Руъёт) нест. Дар онҳо (Шуҳуд) ба вуҷуд меояд. [Яъне, бо чашми қалб мисолашро мебинанд.] Агар касе аз авлиёи киром дидам гӯфта бошанд ҳам, дар ҳолати сакр, дар ҳолате, ки ҳушашон дар сарашон набуд, шуҳудро бо руъёт иштибоҳ кардаанд. Набошад, инҳо суханои таъвилӣ ва фаҳмоанд. Савол: Дар боло дидани Аллоҳ таъоло бо чашми сар ҷоиз аст, зикр шуд. Пас чаро касе ки чизи имкондошта рух дод гӯяд, зиндиқ шавад? Агар инсон бо инро гуфтан кофир шавад, пас метавон гуфт, ки ин ҷоиз аст?